Dag 7 : Neergestort vliegtuig

Voor onze laatste volledige dag in Serfaus gaan we met de Voskes op avonturentocht. Er zou in de buurt van de Alpkopf een vliegtuig neergestort zijn met kunstschatten aan boord, en de Voskes moeten als volleerde detectives op zoek naar het vliegtuig en de schatten. Compleet met rugzak en kompas trekken we de berg op en al gauw komen we de eerste brokstukken van het neergestorte vliegtuig tegen. Al een geluk dat onze Voskes goed speurders zijn, want al snel hebben we het wrak van het neergestorte vliegtuig ontdekt en kunnen we het mysterie van de kunstschatten ontrafelen. Als blijk van waardering voor hun prestaties krijgen de Voskes nadien hun speurders diploma.
Carine is vandaag ook maar eens gebruik gaan maken van de sauna, want we zijn al een hele week hier zonder de wellnes te bezoeken. Patrick past dit jaar voor de wellnes, en dat wegens een iets te hard gebakken rug en nek. Hebben we ook al verteld dat het vandaag de eerste dag was waarbij het buiten wat frisser en bewolkt was ? Zalig vonden we dat, maar vanaf de namiddag was de zon er weer. In de namiddag zijn we de plaatselijke economie weer gaan steunen door onze geschenkjes voor het thuisfront te gaan kopen.
En als afsluiter was er vanavond weer het dessertenbuffet, waar we alleen maar over willen zeggen dat het heel lekker en veel was :-)
Patrick gaat vanavond nog even wat IT-support geven aan Thomas, de manager van het hotel, en dat met enkele half-liters als brandstof, als dat maar goed komt.
En morgen is het weer tijd om in te pakken, de Voskes blijven hier nog 10 dagen, samen met hun opa en oma die zaterdag komen. Wij gaan via een grote omweg richting Duitsland waar we nog een overnachting in de Eifel hebben (een cadeautje van hele goeie vrienden).
De rest van onze belevenissen leest u waarschijnlijk vanaf volgende week op onze website !

Dag 6 : Zoo zonder apen

Vandaag maken we er een culturele uitstap van. We trekken naar Innsbruck naar de Alpenzoo. De Alpenzoo is de hoogstgelegen dierentuin van Europa, en is ook gekend omwille van het feit dat je er alleen dieren ziet die in de alpen voorkomen. Een giraffe of een olifant zal je er niet tegenkomen, apen nog veel minder, maar van die laatsten hadden we er zelf twee bij. Omdat het vandaag weer meer dan 30 graden warm ging worden, hadden we het vermoeden dat het wel eens rustig zou kunnen zijn in de zoo. En ja hoor, ons vermoeden werd bevestigd, absoluut geen drukte zoals je dat bij ons in de Antwerpse zoo op een zonnige dag meemaakt, maar hier en daar wat rondkuierenden toeristen die net zoals wij de rust van de zoo opzochten. Je kan de Alpenzoo op het vlak van inrichting vergelijken met Planckendael, maar dan op een steile helling, die steile helling heeft als bijkomend voordeel dat je vanuit de zoo een prachtig zicht op Innsbruck hebt.
Gewapend met een dikke telelens hebben we weer talloze foto's kunnen maken voor onze fotocollectie. Wolven, slangen, hagedissen, varkens, steenbokken,beren, alles wat je in de Alpen tegen het lijf kan lopen (of net niet tegen het lijf wenst te lopen) kan je hier van dichtbij zien. De beren kan je vanop een halve meter afstand bewonderen, gelukkig voor ons zit er wel een dikke glazen wand tussen.
Omdat we na ons bezoek aan de zoo nog tijd overhadden besloten we om met de Hungerburgbaan naar beneden naar de stad te rijden. De Hungerburgbaan is een staaltje van moderne techniek en architectuur en is een soort van omgekeerde kabelbaan. In plaats van dat de cabines onder de kabel hangen zoals bij een tradiotionele kabelbaan, staan ze nu op rails en worden ze door een kabel naar boven of beneden getrokken. Soms maakt het spoor hierbij een hoek van meer dan 60 graden, maar omdat de cabines meekantelen merk je daar niks van. De Hungerburgbaan gaat ook snel, maar liefst 10 meter per seconde, op minder dan 8 minuten tijd ben je vanaf de halte Alpenzoo in Innsbruck centrum. We hebben dan nog effe met de Voskes het huis met het gouden dak gaan opzoeken, kwestie het cultureel niveau van de kinderen een beetje op te krikken. Men was hier trouwens nog druk bezig met het opruimen van de laatste restanten van het EK voetbal, dat hier vorige week nog druk beleefd werd. Na wat sight-seeing in Innsbruck namen we de Hungerburgbaan terug naar boven en zijn we teruggekeerd naar Serfaus. In de verte zagen we boven Zamms een fikse stortbui hangen, maar tegen dat de eerste druppels op de auto begonnen te vallen zaten we al in de Landeck-tunnel, en aan de andere kant was het nog altijd droog, en dat is het ook voor de rest van de avond gebleven. We zijn hier nu al zes dagen, en hebben al elke dag prachtig weer gehad, wat het weer betreft kan onze vakantie al niet meer stuk, en wat de rest betreft ook niet hoor ....

Dag 5 : Van de Lazid naar de Komperdell

Nadat we gisteren een niet-wandeldag hadden, was het vandaag weer tijd om onze wandelschoenen weer aan te trekken. Op het programma staat vandaag de afdaling vanaf de Lazid naar de Komperdell via de Lausbach. Dat is een wandelpad dat voor 95% in dalende lijn gaat, wat het niet meteen lichter maakt dan een wandeling waarbij je veel moet klimmen. Wanneer je afdaalt moet je er altijd heel goed op letten waar je je voeten zet, want anders kan je wel eens sneller afdalen dan de bedoeling is. Maar dit jaar zijn we van grote slippertjes bespaard gebleven, desondanks het feit dat de wandelweg er niet zo goed bijlag. Dat komt door de overvloedige sneeuw die er afgelopen winter gevallen is en bij het smelten een massa smeltwater de berg doet afstromen. Het valt echter allemaal best mee, de enige echte hindernis waren een aantal koebeesten die halverwege de wandelweg versperden, maar deze waren vrij eenvoudig te omzeilen. Na zo'n 350 meter dalen bereikten we de Lausbach, een beekje dat zijn oorsprong boven aan de Furglersee vindt, ook hier merkt je dat er nog vrij veel sneeuw aan het smelten is, want er is veel debiet op het beekje. We houden hier een half uurtje pauze voor de verplichte fotoshoots van beek en omgeving. Daarna zetten we op ons gemak koers naar de Komperdell die nu binnen handbereik ligt. Het laatste stukje verloopt naast de oever van de Lausbach over afgezaagde boomstammen die men in het drassige gedeelte van het traject geplaatst heeft. Zo blijven je wandelschoenen proper, op voorwaarde dat je je evenwicht kan bewaren. Ook vandaag werd het weer meer dan 30 graden warm, gelukkig dat op grotere hoogte de temperaturen een beetje lager liggen, maar omdat het zo warm is besluiten we de tocht niet langer te maken dan aan de Komperdell. Ook het feit dat Patrick zijn rug mooi getooid is met bubbels van de zonnebrand die hij de dag voordien heeft opgelopen speelt hier een grote rol.
Terwijl Patrick op de hotelkamer wat afkoeling voor zijn rug zoekt met behulp van een natte handoek gaat Carine Serfaus fotografisch in kaart brengen, en de Voskes amuseren zich in de lobby van het hotel met de gezelschapsspelen die daar ter beschikking gesteld worden.
Na het avondeten zijn we nog effe op stap geweest om een paar foto's van Serfaus bij invallende duisternis te maken, en we ronden de dag af met een lekkere cocktail bij Suwi aan de bar.

Dag 4 : Zon, water en vuurwerk

Vandaag begint de dag feestelijk, we hebben namelijk een jarige in ons midden. Chelsea is 11 geworden, en al van aan het ontbijt werd ze in de bloemetjes gezet. Compleet met zangkoor, taart en vuurwerk. Dat dat laatste er ook voor zorgde dat het brandalarm van het hotel afging, dat was maar een bijkomstigheid...

Aangezien Chelsea jarig was, mocht ze beslissen wat we vandaag gingen doen. En het werd een zwembeurt in de aqua-dome in Langenfeld. Vorig jaar zijn we daar ook al eens naartoe geweest, als slecht-weer-uitstapje. Dit jaar is er echter van slecht weer geen sprake, in tegendeel zelfs, de thermometer zou vandaag boven de 30 graden gaan. En omdat het zo warm wordt krijgen we 30 procent korting op de toegangsprijs voor de aqua-dome. Dat is alvast een meevaller te noemen. Wat ook meevalt is dat het alles behalve druk is in het zwembad, blijkbaar gaan de Tirolers liever zwemmen in een echt openluchtzwembad wanneer het echt warm wordt. De aqua-dome heeft echter ook een groot buiten gedeelte, dus wij genieten ook van een stralende zon. Dat genieten zou later voor Patrick wel veranderen in afzien, want zijn rug ziet er ondertussen uit zoals de chinese vlag, maar dan zonder de hamer en sikkel. Zo rond een uur of drie begonnen we aan onze terugkeer naar Serfaus, weliswaar met een speciaal gevoel, want vorig jaar werden we door een overijverige wetsdienaar bekeurd omdat de Voskes niet op een kinderzitje zaten. Dit jaar stonden onze "vrienden" er niet, dus hebben we Oostenrijkse staatskas niet gesponsord.

Vanavond was het boerenbuffet, kenners weten dat dit typisch Tiroolse kost betekent, met nadien uitvoerige bezoeken aan het sanitair tot gevolg. Na het eten hebben we ons klaar gemaakt om naar de adventure night te gaan kijken. Dat is een spektakel met muziek, acrobatie, vuurwerk en lasershow boven op de Komperdell. We moesten buiten aan het hotel wachten op de komst van de dorpsharmonie, die even een demonstratie gaf van haar kunnen, inclusief ingewikkelde choreografie. Daarna volgde heel het dorp de harmonie richting dalstation van de Komperdell-baan. Boven op de Komperdell genoten we van een prachtige show met adembenemende acrobatie, een knappe lasershow en een knallend vuurwerk. Als extraatje werden er boven de Furgler en op de berwanden vuren ontstoken, niet speciaal voor de adventure-night, maar wel om de dorpspastoor te eren, die morgen zijn 40-jarig jubileum als priester viert. Het was alleszins een prachtig zicht. Na de show gingen we met de kabelbaan terug naar beneden, dat was wel een bijzondere belevenis om zo in het pikkedonker naar beneden te zweven, er is weliswaar wel verlichting van de palen van de kabelbaan, maar eigenlijk zie je geen bal. Maar we zijn dan toch heelhuids beneden geraakt, en omstreeks half twaalf lagen we moe maar voldaan in ons bed...

Dag 3 : De Hexenweg

Vanochtend zijn we wakker geworden zonder hoofdpijn, alhoewel de gebeurtenissen van gisterenavond het ergste deden vermoeden. Blijkbaar was de fles wijn van het jaar 2002 die we van Thomas gekregen hadden toch niet vervallen. Naar het schijnt hebben we gisteren alletwee vloeiend Duits gesproken, we zouden zelfs het thuisfront opgebeld hebben om onze kennis te demonstreren. Deze morgen praatten we echter terug gewoon vlaams, zoals we dat altijd doen.

Omdat we gisteren een vrij zware tocht gedacht hadden, gingen we het vandaag een beetje rustiger aan doen. Voor vandaag stond de Hexenweg op het programma, een wandeling in de sfeer van heksen en andere rare gebeurtenissen in de buurt van Fiss. Na een lekker ontbijt namen we de dorpsmetro richting dalstation van de kabelbanen. Met de Sunliner gaan we dan naar de panorama wandelweg richting Möseralm, waar we met de Möseralmbaan richting Fiss gaan, daar stappen we vervolgens over op de Schönjochbaan waarmee we opstijgen tot aan het middenstation. Vanaf daar begint onze tocht door de wereld van de heksen. De wandeling op zich is alles behalve zwaar, maar toch zijn er voldoende struikelpunten, elk van ons heeft wel ergens kennis gemaakt met de wetten van de zwaartekracht, gelukkig zonder veel ergs. In het bos zijn we rare dingen tegen gekomen, grote stukken servies hangen in de bomen, en ineens blijken we gekrompen tot kinderafmetingen, want we komen een tafel tegen waar we maar met moeite kunnen zien wat er op de tafel ligt, er komt klauterwerk aan te pas ! Halverwege de wandeling verlaten we het bos voor een tussenstop in de Kuhalm, waar we ons vochtniveau terug op peil brengen. Voor de ene is dat veel drinken, en voor de andere is dat naar het toilet gaan. Na deze korte pauze gaan we verder op de Hexenweg, we wandelen nu door de alpenweides, die mooi met bloemen gedecoreerd zijn. Hier en daar zien we rare hutten met hoeden op hun dak, hier zijn echt wel rare dingen aan de hand geweest. Tenslotte komen we op het einde van de wandeling bij een huis terecht dat door een reuzehand is opgetild geweest en ondersteboven terug is neergezet. Daardoor staat alles in het huis op zijn kop. Vanaf het huis is het nog een kwartiertje stappen door het dichte bos in de richting van het middenstation van de Sonnenbaan, vanwaar we terugzweven richting Fiss. In Fiss aangekomen besluiten we om met de Voskes de Möseralm te bezoeken om nog eens een ritje te gaan maken met de Fisser Flitser.

De Möseralm begint de laatste jaren meer en meer op een soort van pretpark te gelijken, niet iedereen is daar gelukkig mee, wij zelf zijn er ook geen fan van, maar om er eens 1 keer tijdens ons verblijf effe naartoe te gaan met de Voskes kan het nog net voor ons. Maar voor de rest hebben we liever de rustige omgeving waar je af en toe eens iemand tegenkomt en voor de rest alleen bent. Enfin, we hebben met z'n allen nog eens een ritje met de Fisser Flitser gemaakt, en daarna zijn we terug naar de Sunliner gewandeld om terug naar Serfaus te zweven.

Zonet was het grill-avond, was weer om vingers en duimen af te likken, maar waarschijnlijk gaan we morgen weer fantastische aroma's produceren...

Morgen gaan we zwemmen in de Aqua-dome, en wees gerust, de kinderzitjes liggen klaar in de auto, een ezel stoot zich geen twee keer aan de zelfde steen...

Dag 2 : De Murmeltierweg

Vandaag is het zondag, en deze dag doet zijn naam alle eer aan. De dag begint onder een stralend zonnetje, na een lekker uitgebreid ontbijt maken we ons klaar voor onze eerste wandeltocht in de bergen dit jaar. We wilden de Murmeltierweg vorig jaar al te doen, maar er was toen te veel mist, waardoor we toen voor een andere tocht gekozen hebben. Dit jaar is het weer echter geen spelbreker, dus niks houdt ons nog tegen om deze tocht te gaan doen. Volledig gepakt en gezakt staan we omstreeks half tien aan het dalstation van de Komperdellbaan, en een klein half uurtje later staan we boven op de Lazid, klaar om aan onze tocht te beginnen. Je merkt dat het mooi weer is, want er komen tamelijk veel mensen naar boven die ook het hooggebergte in willen trekken. Bij de wegwijzers hangt een berichtje dat door de nog veel aanwezige sneeuw op deze hoogtes de wandelwegen er niet zo goed bijliggen, maar zoiets kan avonturiers zoals ons niet tegenhouden. De Voskes kijken er al naar uit om in de sneeuw te gaan stoeien. En na een dikke twee kilometer wandelen is het dan ook zover, met natte broeken (van het ongepland broek-skien) als gevolg. Deze tocht brengt ons tot een hoogte van ongeveer 2510 meter, waar we een mooi uitzicht hebben over de streek, en in de verte beneden zien we de Furgler-see al liggen. Toen we hier 5 jaar geleden nog eens waren was de Furgler-see niet meer dan een grote plas, nu is hij omwille van het vele smeltwater de naam See waard. We eten hier onze boterhammen op en de Voskes gaan pootje baden in het ijskoude water. Daarna beginnen we aan het tweede deel van onze tocht, richting Komperdell. Halverwege speelt Carine het nog eens klaar om haar knie nog eens te forceren, maar gelukkig voor ons viel het al bij al nog mee en hebben we geen helicopter moeten bellen om haar op te pikken. Omstreeks vier uur stonden we weer aan de Komperdell waar we de kabelbaan naar Serfaus namen. Het eerste wat we deden nadat we terug aan het hotel aankwamen was elk een halve liter bier achterover kieperen, en geloof ons maar, het heeft gesmaakt. Vanavond was het ook het wekelijkse gala-diner, en Thomas de manager van het hotel had ons een lekker fles wijn beloofd als blijk van dank voor de reclame die we voor Serfaus maken. Het enige wat we ons hier nog helder van kunnen herinneren is dat het een fles uit 2002 was en dat er 13,5 % alcohol inzat. De gevolgen waren al vrij snel duidelijk, des te later op de avond, des te vrolijker dat we werden, om niet te zeggen beneveld... En of dat alles nog niet genoeg was zijn we nadien bij Suwi aan de bar ook nog een stevige cocktail gaan drinken.

Van de rest van de avond kunnen we niet veel meer voortvertellen, ook het schrijven van de weblog hebben we veiligheidshalve maar uitgesteld tot maandagochtend....

Dag 1 : De reis naar Serfaus !

Gruß Gott ! Hier zijn we weer, rechtstreeks vanuit het zonnig Serfaus ! En daarmee zijn er al meteen twee vragen die meer dan waarschijnlijk in uw hoofd speelden beantwoord. Ja, we zijn er geraakt, en ja, het is mooi weer hier !
Vannacht zijn we stipt om middernacht vertrokken voor onze jaarlijkse bedevaart naar Serfaus. De rit is voorspoedig verlopen, Carine is zelfs kunnen wakker blijven tot we Nederland binnenreden. In de buurt van Aachen is ze nog heel even wakker geweest, maar vanaf dan heeft ze de reis niet echt bewust meer meegemaakt :-)
Velen onder u zitten zich natuurlijk af te vragen hoe het zit met Patrick en de man met de hamer. Wel, hij is langsgeweest, en meer bepaald na exact 370 kilometers, wat wil zeggen dat we een winnares hebben. Hilde Thijs zat er met haar gok van 356 km het dichtste bij en mag zich aan een fijne attentie uit Serfaus verwachten. Nadat de man met de hamer zijn tik had uitgedeeld zijn we een kleine 2 uurtjes aan de kant gegaan om een dutje te doen. Zo omstreeks 5 uur ´s ochtends zijn we weer beginnen te rijden en rond half negen waren we de Bodensee al aan het bewonderen. Uiteraard zijn we ook bij Rosenberger langsgegaan, en deze keer zijn we onze tassen niet vergeten ! Onder een stralende zon hebben we dan de rest van ons traject op ons gemak afgelegd, het is vakantie en dan hebben we alle tijd van de wereld. Omstreeks 1 uur stonden we aan de receptie van het hotel om ons aan te melden. Dit jaar zitten we in kamer 221 (moest u ons willen komen bezoeken), een mooie kamer, voorzien van alle comfort waaronder een gigantische flatscreen TV, de Voskes zien het hier weer grandioos zitten.
Behalve het langsgaan bij Rosenberger hebben we nog andere tradities, eentje daarvan is het vergeten van 1 en ander. Op dit ogenblik zijn we er zeker van dat we de pantoffels van Patrick en het oogschaduwpotlood van Carine vergeten zijn. Carine dacht om dan maar snel even een nieuw potlood te kopen in de plaatselijke supermarkt, maar blijkbaar zijn Oostenrijkse vrouwen heel naturel, want nergens vindt ze een potlood. Als noodoplossing kunnen we natuurlijk altijd nog een stuk hout in brandsteken en zo zelf houtskool produceren. Maar we zullen anders morgen nog wel eens een zoekpoging doen. Voor hen die van plan zijn om de komende dagen ook naar Oostenrijk af te reizen ook nog deze tip : zorg dat u uw autowegenvignet gekleefd hebt, want nog voor de ingang van de tunnel op de grens in Bregenz staan de beambten van AsFinag u op te wachten om te zien of u wel in orde bent.
Carine is deze namiddag al eens met de Voskes naar de Komperdell geweest om hen eens goed te laten afreageren in de waterspeeltuin daarboven op de berg. Resultaat : 2 drijfnatte Voskes, maar waarschijnlijk wel een rustige nacht vannacht :-)
Zonet hebben we weer heerlijk gegeten, we herinneren ons meteen weer 1 van de vele redenen waarom we zo graag naar Serfaus komen.
Morgen trekken we er op uit voor onze eerste wandeling, we gaan de Murmeltier-wandeling doen. U mag zich morgenavond aan een uitgebreid verslag verwachten, op voorwaarde dat we het traditionele zondagse gala-diner overleefd hebben.
Morgen mag u ook de eerste foto´s uit Serfaus verwachten, om technische redenen kunnen we die vandaag nog niet doorsturen.
Er staat hier nog ein Großes Bier naast de computer, dat gaan we zodadelijk tot ons nemen, en dan is het slapenstijd, bergtoeristen moeten er voor zorgen dat ze er ´s morgens fris uitkunnen...