Dag 7 : Neergestort vliegtuig

Voor onze laatste volledige dag in Serfaus gaan we met de Voskes op avonturentocht. Er zou in de buurt van de Alpkopf een vliegtuig neergestort zijn met kunstschatten aan boord, en de Voskes moeten als volleerde detectives op zoek naar het vliegtuig en de schatten. Compleet met rugzak en kompas trekken we de berg op en al gauw komen we de eerste brokstukken van het neergestorte vliegtuig tegen. Al een geluk dat onze Voskes goed speurders zijn, want al snel hebben we het wrak van het neergestorte vliegtuig ontdekt en kunnen we het mysterie van de kunstschatten ontrafelen. Als blijk van waardering voor hun prestaties krijgen de Voskes nadien hun speurders diploma.
Carine is vandaag ook maar eens gebruik gaan maken van de sauna, want we zijn al een hele week hier zonder de wellnes te bezoeken. Patrick past dit jaar voor de wellnes, en dat wegens een iets te hard gebakken rug en nek. Hebben we ook al verteld dat het vandaag de eerste dag was waarbij het buiten wat frisser en bewolkt was ? Zalig vonden we dat, maar vanaf de namiddag was de zon er weer. In de namiddag zijn we de plaatselijke economie weer gaan steunen door onze geschenkjes voor het thuisfront te gaan kopen.
En als afsluiter was er vanavond weer het dessertenbuffet, waar we alleen maar over willen zeggen dat het heel lekker en veel was :-)
Patrick gaat vanavond nog even wat IT-support geven aan Thomas, de manager van het hotel, en dat met enkele half-liters als brandstof, als dat maar goed komt.
En morgen is het weer tijd om in te pakken, de Voskes blijven hier nog 10 dagen, samen met hun opa en oma die zaterdag komen. Wij gaan via een grote omweg richting Duitsland waar we nog een overnachting in de Eifel hebben (een cadeautje van hele goeie vrienden).
De rest van onze belevenissen leest u waarschijnlijk vanaf volgende week op onze website !

Dag 6 : Zoo zonder apen

Vandaag maken we er een culturele uitstap van. We trekken naar Innsbruck naar de Alpenzoo. De Alpenzoo is de hoogstgelegen dierentuin van Europa, en is ook gekend omwille van het feit dat je er alleen dieren ziet die in de alpen voorkomen. Een giraffe of een olifant zal je er niet tegenkomen, apen nog veel minder, maar van die laatsten hadden we er zelf twee bij. Omdat het vandaag weer meer dan 30 graden warm ging worden, hadden we het vermoeden dat het wel eens rustig zou kunnen zijn in de zoo. En ja hoor, ons vermoeden werd bevestigd, absoluut geen drukte zoals je dat bij ons in de Antwerpse zoo op een zonnige dag meemaakt, maar hier en daar wat rondkuierenden toeristen die net zoals wij de rust van de zoo opzochten. Je kan de Alpenzoo op het vlak van inrichting vergelijken met Planckendael, maar dan op een steile helling, die steile helling heeft als bijkomend voordeel dat je vanuit de zoo een prachtig zicht op Innsbruck hebt.
Gewapend met een dikke telelens hebben we weer talloze foto's kunnen maken voor onze fotocollectie. Wolven, slangen, hagedissen, varkens, steenbokken,beren, alles wat je in de Alpen tegen het lijf kan lopen (of net niet tegen het lijf wenst te lopen) kan je hier van dichtbij zien. De beren kan je vanop een halve meter afstand bewonderen, gelukkig voor ons zit er wel een dikke glazen wand tussen.
Omdat we na ons bezoek aan de zoo nog tijd overhadden besloten we om met de Hungerburgbaan naar beneden naar de stad te rijden. De Hungerburgbaan is een staaltje van moderne techniek en architectuur en is een soort van omgekeerde kabelbaan. In plaats van dat de cabines onder de kabel hangen zoals bij een tradiotionele kabelbaan, staan ze nu op rails en worden ze door een kabel naar boven of beneden getrokken. Soms maakt het spoor hierbij een hoek van meer dan 60 graden, maar omdat de cabines meekantelen merk je daar niks van. De Hungerburgbaan gaat ook snel, maar liefst 10 meter per seconde, op minder dan 8 minuten tijd ben je vanaf de halte Alpenzoo in Innsbruck centrum. We hebben dan nog effe met de Voskes het huis met het gouden dak gaan opzoeken, kwestie het cultureel niveau van de kinderen een beetje op te krikken. Men was hier trouwens nog druk bezig met het opruimen van de laatste restanten van het EK voetbal, dat hier vorige week nog druk beleefd werd. Na wat sight-seeing in Innsbruck namen we de Hungerburgbaan terug naar boven en zijn we teruggekeerd naar Serfaus. In de verte zagen we boven Zamms een fikse stortbui hangen, maar tegen dat de eerste druppels op de auto begonnen te vallen zaten we al in de Landeck-tunnel, en aan de andere kant was het nog altijd droog, en dat is het ook voor de rest van de avond gebleven. We zijn hier nu al zes dagen, en hebben al elke dag prachtig weer gehad, wat het weer betreft kan onze vakantie al niet meer stuk, en wat de rest betreft ook niet hoor ....

Dag 5 : Van de Lazid naar de Komperdell

Nadat we gisteren een niet-wandeldag hadden, was het vandaag weer tijd om onze wandelschoenen weer aan te trekken. Op het programma staat vandaag de afdaling vanaf de Lazid naar de Komperdell via de Lausbach. Dat is een wandelpad dat voor 95% in dalende lijn gaat, wat het niet meteen lichter maakt dan een wandeling waarbij je veel moet klimmen. Wanneer je afdaalt moet je er altijd heel goed op letten waar je je voeten zet, want anders kan je wel eens sneller afdalen dan de bedoeling is. Maar dit jaar zijn we van grote slippertjes bespaard gebleven, desondanks het feit dat de wandelweg er niet zo goed bijlag. Dat komt door de overvloedige sneeuw die er afgelopen winter gevallen is en bij het smelten een massa smeltwater de berg doet afstromen. Het valt echter allemaal best mee, de enige echte hindernis waren een aantal koebeesten die halverwege de wandelweg versperden, maar deze waren vrij eenvoudig te omzeilen. Na zo'n 350 meter dalen bereikten we de Lausbach, een beekje dat zijn oorsprong boven aan de Furglersee vindt, ook hier merkt je dat er nog vrij veel sneeuw aan het smelten is, want er is veel debiet op het beekje. We houden hier een half uurtje pauze voor de verplichte fotoshoots van beek en omgeving. Daarna zetten we op ons gemak koers naar de Komperdell die nu binnen handbereik ligt. Het laatste stukje verloopt naast de oever van de Lausbach over afgezaagde boomstammen die men in het drassige gedeelte van het traject geplaatst heeft. Zo blijven je wandelschoenen proper, op voorwaarde dat je je evenwicht kan bewaren. Ook vandaag werd het weer meer dan 30 graden warm, gelukkig dat op grotere hoogte de temperaturen een beetje lager liggen, maar omdat het zo warm is besluiten we de tocht niet langer te maken dan aan de Komperdell. Ook het feit dat Patrick zijn rug mooi getooid is met bubbels van de zonnebrand die hij de dag voordien heeft opgelopen speelt hier een grote rol.
Terwijl Patrick op de hotelkamer wat afkoeling voor zijn rug zoekt met behulp van een natte handoek gaat Carine Serfaus fotografisch in kaart brengen, en de Voskes amuseren zich in de lobby van het hotel met de gezelschapsspelen die daar ter beschikking gesteld worden.
Na het avondeten zijn we nog effe op stap geweest om een paar foto's van Serfaus bij invallende duisternis te maken, en we ronden de dag af met een lekkere cocktail bij Suwi aan de bar.

Dag 4 : Zon, water en vuurwerk

Vandaag begint de dag feestelijk, we hebben namelijk een jarige in ons midden. Chelsea is 11 geworden, en al van aan het ontbijt werd ze in de bloemetjes gezet. Compleet met zangkoor, taart en vuurwerk. Dat dat laatste er ook voor zorgde dat het brandalarm van het hotel afging, dat was maar een bijkomstigheid...

Aangezien Chelsea jarig was, mocht ze beslissen wat we vandaag gingen doen. En het werd een zwembeurt in de aqua-dome in Langenfeld. Vorig jaar zijn we daar ook al eens naartoe geweest, als slecht-weer-uitstapje. Dit jaar is er echter van slecht weer geen sprake, in tegendeel zelfs, de thermometer zou vandaag boven de 30 graden gaan. En omdat het zo warm wordt krijgen we 30 procent korting op de toegangsprijs voor de aqua-dome. Dat is alvast een meevaller te noemen. Wat ook meevalt is dat het alles behalve druk is in het zwembad, blijkbaar gaan de Tirolers liever zwemmen in een echt openluchtzwembad wanneer het echt warm wordt. De aqua-dome heeft echter ook een groot buiten gedeelte, dus wij genieten ook van een stralende zon. Dat genieten zou later voor Patrick wel veranderen in afzien, want zijn rug ziet er ondertussen uit zoals de chinese vlag, maar dan zonder de hamer en sikkel. Zo rond een uur of drie begonnen we aan onze terugkeer naar Serfaus, weliswaar met een speciaal gevoel, want vorig jaar werden we door een overijverige wetsdienaar bekeurd omdat de Voskes niet op een kinderzitje zaten. Dit jaar stonden onze "vrienden" er niet, dus hebben we Oostenrijkse staatskas niet gesponsord.

Vanavond was het boerenbuffet, kenners weten dat dit typisch Tiroolse kost betekent, met nadien uitvoerige bezoeken aan het sanitair tot gevolg. Na het eten hebben we ons klaar gemaakt om naar de adventure night te gaan kijken. Dat is een spektakel met muziek, acrobatie, vuurwerk en lasershow boven op de Komperdell. We moesten buiten aan het hotel wachten op de komst van de dorpsharmonie, die even een demonstratie gaf van haar kunnen, inclusief ingewikkelde choreografie. Daarna volgde heel het dorp de harmonie richting dalstation van de Komperdell-baan. Boven op de Komperdell genoten we van een prachtige show met adembenemende acrobatie, een knappe lasershow en een knallend vuurwerk. Als extraatje werden er boven de Furgler en op de berwanden vuren ontstoken, niet speciaal voor de adventure-night, maar wel om de dorpspastoor te eren, die morgen zijn 40-jarig jubileum als priester viert. Het was alleszins een prachtig zicht. Na de show gingen we met de kabelbaan terug naar beneden, dat was wel een bijzondere belevenis om zo in het pikkedonker naar beneden te zweven, er is weliswaar wel verlichting van de palen van de kabelbaan, maar eigenlijk zie je geen bal. Maar we zijn dan toch heelhuids beneden geraakt, en omstreeks half twaalf lagen we moe maar voldaan in ons bed...