Dag 3 : De Hexenweg

Vanochtend zijn we wakker geworden zonder hoofdpijn, alhoewel de gebeurtenissen van gisterenavond het ergste deden vermoeden. Blijkbaar was de fles wijn van het jaar 2002 die we van Thomas gekregen hadden toch niet vervallen. Naar het schijnt hebben we gisteren alletwee vloeiend Duits gesproken, we zouden zelfs het thuisfront opgebeld hebben om onze kennis te demonstreren. Deze morgen praatten we echter terug gewoon vlaams, zoals we dat altijd doen.

Omdat we gisteren een vrij zware tocht gedacht hadden, gingen we het vandaag een beetje rustiger aan doen. Voor vandaag stond de Hexenweg op het programma, een wandeling in de sfeer van heksen en andere rare gebeurtenissen in de buurt van Fiss. Na een lekker ontbijt namen we de dorpsmetro richting dalstation van de kabelbanen. Met de Sunliner gaan we dan naar de panorama wandelweg richting Möseralm, waar we met de Möseralmbaan richting Fiss gaan, daar stappen we vervolgens over op de Schönjochbaan waarmee we opstijgen tot aan het middenstation. Vanaf daar begint onze tocht door de wereld van de heksen. De wandeling op zich is alles behalve zwaar, maar toch zijn er voldoende struikelpunten, elk van ons heeft wel ergens kennis gemaakt met de wetten van de zwaartekracht, gelukkig zonder veel ergs. In het bos zijn we rare dingen tegen gekomen, grote stukken servies hangen in de bomen, en ineens blijken we gekrompen tot kinderafmetingen, want we komen een tafel tegen waar we maar met moeite kunnen zien wat er op de tafel ligt, er komt klauterwerk aan te pas ! Halverwege de wandeling verlaten we het bos voor een tussenstop in de Kuhalm, waar we ons vochtniveau terug op peil brengen. Voor de ene is dat veel drinken, en voor de andere is dat naar het toilet gaan. Na deze korte pauze gaan we verder op de Hexenweg, we wandelen nu door de alpenweides, die mooi met bloemen gedecoreerd zijn. Hier en daar zien we rare hutten met hoeden op hun dak, hier zijn echt wel rare dingen aan de hand geweest. Tenslotte komen we op het einde van de wandeling bij een huis terecht dat door een reuzehand is opgetild geweest en ondersteboven terug is neergezet. Daardoor staat alles in het huis op zijn kop. Vanaf het huis is het nog een kwartiertje stappen door het dichte bos in de richting van het middenstation van de Sonnenbaan, vanwaar we terugzweven richting Fiss. In Fiss aangekomen besluiten we om met de Voskes de Möseralm te bezoeken om nog eens een ritje te gaan maken met de Fisser Flitser.

De Möseralm begint de laatste jaren meer en meer op een soort van pretpark te gelijken, niet iedereen is daar gelukkig mee, wij zelf zijn er ook geen fan van, maar om er eens 1 keer tijdens ons verblijf effe naartoe te gaan met de Voskes kan het nog net voor ons. Maar voor de rest hebben we liever de rustige omgeving waar je af en toe eens iemand tegenkomt en voor de rest alleen bent. Enfin, we hebben met z'n allen nog eens een ritje met de Fisser Flitser gemaakt, en daarna zijn we terug naar de Sunliner gewandeld om terug naar Serfaus te zweven.

Zonet was het grill-avond, was weer om vingers en duimen af te likken, maar waarschijnlijk gaan we morgen weer fantastische aroma's produceren...

Morgen gaan we zwemmen in de Aqua-dome, en wees gerust, de kinderzitjes liggen klaar in de auto, een ezel stoot zich geen twee keer aan de zelfde steen...

Dag 2 : De Murmeltierweg

Vandaag is het zondag, en deze dag doet zijn naam alle eer aan. De dag begint onder een stralend zonnetje, na een lekker uitgebreid ontbijt maken we ons klaar voor onze eerste wandeltocht in de bergen dit jaar. We wilden de Murmeltierweg vorig jaar al te doen, maar er was toen te veel mist, waardoor we toen voor een andere tocht gekozen hebben. Dit jaar is het weer echter geen spelbreker, dus niks houdt ons nog tegen om deze tocht te gaan doen. Volledig gepakt en gezakt staan we omstreeks half tien aan het dalstation van de Komperdellbaan, en een klein half uurtje later staan we boven op de Lazid, klaar om aan onze tocht te beginnen. Je merkt dat het mooi weer is, want er komen tamelijk veel mensen naar boven die ook het hooggebergte in willen trekken. Bij de wegwijzers hangt een berichtje dat door de nog veel aanwezige sneeuw op deze hoogtes de wandelwegen er niet zo goed bijliggen, maar zoiets kan avonturiers zoals ons niet tegenhouden. De Voskes kijken er al naar uit om in de sneeuw te gaan stoeien. En na een dikke twee kilometer wandelen is het dan ook zover, met natte broeken (van het ongepland broek-skien) als gevolg. Deze tocht brengt ons tot een hoogte van ongeveer 2510 meter, waar we een mooi uitzicht hebben over de streek, en in de verte beneden zien we de Furgler-see al liggen. Toen we hier 5 jaar geleden nog eens waren was de Furgler-see niet meer dan een grote plas, nu is hij omwille van het vele smeltwater de naam See waard. We eten hier onze boterhammen op en de Voskes gaan pootje baden in het ijskoude water. Daarna beginnen we aan het tweede deel van onze tocht, richting Komperdell. Halverwege speelt Carine het nog eens klaar om haar knie nog eens te forceren, maar gelukkig voor ons viel het al bij al nog mee en hebben we geen helicopter moeten bellen om haar op te pikken. Omstreeks vier uur stonden we weer aan de Komperdell waar we de kabelbaan naar Serfaus namen. Het eerste wat we deden nadat we terug aan het hotel aankwamen was elk een halve liter bier achterover kieperen, en geloof ons maar, het heeft gesmaakt. Vanavond was het ook het wekelijkse gala-diner, en Thomas de manager van het hotel had ons een lekker fles wijn beloofd als blijk van dank voor de reclame die we voor Serfaus maken. Het enige wat we ons hier nog helder van kunnen herinneren is dat het een fles uit 2002 was en dat er 13,5 % alcohol inzat. De gevolgen waren al vrij snel duidelijk, des te later op de avond, des te vrolijker dat we werden, om niet te zeggen beneveld... En of dat alles nog niet genoeg was zijn we nadien bij Suwi aan de bar ook nog een stevige cocktail gaan drinken.

Van de rest van de avond kunnen we niet veel meer voortvertellen, ook het schrijven van de weblog hebben we veiligheidshalve maar uitgesteld tot maandagochtend....

Dag 1 : De reis naar Serfaus !

Gruß Gott ! Hier zijn we weer, rechtstreeks vanuit het zonnig Serfaus ! En daarmee zijn er al meteen twee vragen die meer dan waarschijnlijk in uw hoofd speelden beantwoord. Ja, we zijn er geraakt, en ja, het is mooi weer hier !
Vannacht zijn we stipt om middernacht vertrokken voor onze jaarlijkse bedevaart naar Serfaus. De rit is voorspoedig verlopen, Carine is zelfs kunnen wakker blijven tot we Nederland binnenreden. In de buurt van Aachen is ze nog heel even wakker geweest, maar vanaf dan heeft ze de reis niet echt bewust meer meegemaakt :-)
Velen onder u zitten zich natuurlijk af te vragen hoe het zit met Patrick en de man met de hamer. Wel, hij is langsgeweest, en meer bepaald na exact 370 kilometers, wat wil zeggen dat we een winnares hebben. Hilde Thijs zat er met haar gok van 356 km het dichtste bij en mag zich aan een fijne attentie uit Serfaus verwachten. Nadat de man met de hamer zijn tik had uitgedeeld zijn we een kleine 2 uurtjes aan de kant gegaan om een dutje te doen. Zo omstreeks 5 uur ´s ochtends zijn we weer beginnen te rijden en rond half negen waren we de Bodensee al aan het bewonderen. Uiteraard zijn we ook bij Rosenberger langsgegaan, en deze keer zijn we onze tassen niet vergeten ! Onder een stralende zon hebben we dan de rest van ons traject op ons gemak afgelegd, het is vakantie en dan hebben we alle tijd van de wereld. Omstreeks 1 uur stonden we aan de receptie van het hotel om ons aan te melden. Dit jaar zitten we in kamer 221 (moest u ons willen komen bezoeken), een mooie kamer, voorzien van alle comfort waaronder een gigantische flatscreen TV, de Voskes zien het hier weer grandioos zitten.
Behalve het langsgaan bij Rosenberger hebben we nog andere tradities, eentje daarvan is het vergeten van 1 en ander. Op dit ogenblik zijn we er zeker van dat we de pantoffels van Patrick en het oogschaduwpotlood van Carine vergeten zijn. Carine dacht om dan maar snel even een nieuw potlood te kopen in de plaatselijke supermarkt, maar blijkbaar zijn Oostenrijkse vrouwen heel naturel, want nergens vindt ze een potlood. Als noodoplossing kunnen we natuurlijk altijd nog een stuk hout in brandsteken en zo zelf houtskool produceren. Maar we zullen anders morgen nog wel eens een zoekpoging doen. Voor hen die van plan zijn om de komende dagen ook naar Oostenrijk af te reizen ook nog deze tip : zorg dat u uw autowegenvignet gekleefd hebt, want nog voor de ingang van de tunnel op de grens in Bregenz staan de beambten van AsFinag u op te wachten om te zien of u wel in orde bent.
Carine is deze namiddag al eens met de Voskes naar de Komperdell geweest om hen eens goed te laten afreageren in de waterspeeltuin daarboven op de berg. Resultaat : 2 drijfnatte Voskes, maar waarschijnlijk wel een rustige nacht vannacht :-)
Zonet hebben we weer heerlijk gegeten, we herinneren ons meteen weer 1 van de vele redenen waarom we zo graag naar Serfaus komen.
Morgen trekken we er op uit voor onze eerste wandeling, we gaan de Murmeltier-wandeling doen. U mag zich morgenavond aan een uitgebreid verslag verwachten, op voorwaarde dat we het traditionele zondagse gala-diner overleefd hebben.
Morgen mag u ook de eerste foto´s uit Serfaus verwachten, om technische redenen kunnen we die vandaag nog niet doorsturen.
Er staat hier nog ein Großes Bier naast de computer, dat gaan we zodadelijk tot ons nemen, en dan is het slapenstijd, bergtoeristen moeten er voor zorgen dat ze er ´s morgens fris uitkunnen...

Dag 0 : De grote dag is aangebroken !

Al om 4 uur vanochtend waren we wakker, net twee kleine kindjes die verwachten dat de Sint geweest is. Maar ja, wat doe je er aan, als eindelijk de dag is aangebroken waarop je mag beginnen in te pakken, dan is er geen houden meer aan.
Onze volksverhuis staat weer klaar, al hebben we de indruk dat we 't dit jaar vrij beperkt gehouden hebben. Of staat er nog ergens een tweede vracht klaar die we over 't hoofd gezien hebben ? Vanmorgen om 9 uur is Patrick het containerpark van Mechelen al gaan vullen met oud papier en PMD, dan zijn we daar tenminste al vanaf. Verder stonden er ook nog een bezoek aan 't postkantoor, de bibliotheek, de supermarkt en de carwash op het programma. Maar het ging allemaal vrij vlot, en om 12.00 uur was alles al achter de rug.
De airco van de auto is niet meer hersteld geraakt, de defecte leiding staat in backorder en zal pas 17 juli binnenkomen. Gelukkig voor ons gaan we niet naar Serfaus om daar met de auto te gaan rondbollen, maar om te wandelen. We hebben deze middag zelfs al een uurtje of twee geslapen, om niet al na 100 km aan de kant te moeten gaan staan, want dat zou pas echt een record zijn. Enfin, we zijn er helemaal klaar voor. Patrick vertrekt nu (5 uur 's avonds) naar de Kempen, want die moet nog een proclamatie gaan bijwonen, als die dan terug is, dan gaan we op 't gemak de wagen beginnen te laden en als alles goed verloopt, dan gaan we omstreeks middernacht de baan op, richting Serfaus ! Ons volgend bericht zal dus vanuit Tirol komen ! Tot morgen !

de laatste werkdag !

Vandaag was het voor ons beiden de laatste werkdag, niet dat we vanaf morgen zitten te luieren tot het tijd is om te vertrekken. Maar onze betaalde bezigheden zijn vandaag gestopt.
Het was weer een drukke dag, Carine heeft er voor gezorgd dat ons hoofdkwartier er weer netjes bijligt, en dat een groot gedeelte van wat we nodig hebben al ingepakt is. En dan is ze ook nog een late shift gaan doen, waarin alles wat maar mis kon gaan is misgegaan. Maar zoals ze zelf zegt, zo gaat de tijd eens zo snel voorbij.
Patrick is vandaag nog een dagje naar de Voerstreek en omgeving Luik geweest, niet om de toerist te gaan uithangen, maar ook om te "werken", daarnaast heeft hij er ook nog voor gezorgd dat de weelderige hardos op zijn hoofd is bijwerkt tot een zomers kapsel. En uiteindelijk is hij er ook nog in geslaagd om zijn tweede inspuiting tegen de gevolgen van tekenbeten te gaan halen.
Morgen is het de finale van onze voorbereidingen, alles moet ingepakt worden, de auto moet gekuist worden (dat laten we doen, we zijn liever lui dan moe), we moeten nog naar bibliotheek, containerpark, winkel, en 's avonds moet Patrick nog naar de proclamatie van Tom die zijn secundair onderwijs mag afsluiten. Het gaat momenteel verschrikkelijk hard vooruit, voor we 't weten gaan we onderweg zijn richting Serfaus. Laat ons hopen dat we niet te veel vergeten dit jaar...

Nog 3 dagen ! Zoveel te doen !

Des te dichter dat we bij onze vertrekdatum komen, des te meer realiseren we ons dat er nog zoveel moet gebeuren. We gaan echt een tandje moeten bijsteken dit jaar. Gelukkig is Carine morgen al een dagje thuis, zodat ze wanneer de Voskes naar school zijn al wat orde in onze puinhoop kan brengen. Patrick moet nog twee dagen werken, maar die zijn planning begint ook al in het honderd te lopen. Normaal gezien zou hij gisterenavond naar de dokter geweest zijn voor een tweede inspuiting tegen tekenbeten, maar op zijn werk dachten ze daar anders over, en hij heeft overgewerkt tot zeven uur 's avonds. Dus vandaag maar een nieuwe afspraak gemaakt voor morgenavond, hopelijk lukt het deze keer wel. Er staat ook nog veel te veel haar op Patrick (zijn hoofd), dus dat zou er ook nog afmoeten. Dan zijn er ook nog logistieke problemen, Carine haar lapto heeft een paar weken geleden de geest gegeven, maar afgelopen zaterdag zijn we die gaan terughalen want hij zou hersteld zijn. Met de nadruk op "zou", want het blijkt nu dat het probleem waarvoor we hem binnengedaan hebben nog steeds hardnekkig aanwezig is.
Dus zal Tiffany haar laptop aan ons lenen, alleen weet laatstvernoemde dat nog niet...
Er ligt hier ook nog genoeg was om een heel wassalon mee te vullen, en die zou ook nog voor vrijdag door de wasmachine moeten geraken, dus er is nog wel wat werk aan de winkel.
Langs de andere kant gaat de tijd zo wel verschrikkelijk snel vooruit, en dat maakt het allemaal veel draaglijker. En ook de weersvoorspellingen voor Tirol zien er niet slecht uit, we zien het dus helemaal zitten !

Nog 5 dagen, de laatste rechte lijn !

Het begint snel te gaan nu, volgende week rond deze tijd zijn we aan het nagenieten van een galadiner met meer gangen dan wij kamers in ons huis hebben. Maar eer het zover is moet er nog flink wat geregeld worden. Zo moest er afgelopen weekend een vignet gekocht worden voor de Oostenrijkse autowegen. Traditioneel zoals altijd gaan we daarvoor bij de plaatselijke JetAir aan het station van Mechelen ten rade, dus ook dit jaar. Patrick is gisteren zijn stickertje gaan halen, maar thuis gekomen moest hij luid vloekend vaststellen dat er een haar in de boter zat.
In zo'n vignet worden namelijk gaatjes geknipt die aangeven vanaf welke datum het vignet geldig is. Ofwel was de dame die het vignet geknipt had overweldigd door de charmes van Patrick, ofwel was ze nog niet goed wakker, maar het feit was wel dat ze in de plaats van 28 juni als startdatum 29 juni genomen had. Het probleem is natuurlijk wel dat we op 28 juni al in Oostenrijk zijn, en we het laatste stuk van ons traject via Landeck rijden, waar je vrijwel dagelijks controle op het vignet tegenkomt aan de ingang van de Landeck-tunnel. Dus terug naar Jetair om het vignet om te ruilen voor eentje met de juiste startdatum...
We kunnen ons vignet nog niet tegen de ruit gaan kleven, want onze voorruit wordt woensdag nog gauw vervangen door een nieuw exemplaar, omdat er in de huidige een paar stevige putjes zitten. Het vervangen van die voorruit heeft wel als voordeel dat we ze niet meer moeten schoonmaken aan de binnenkant :-)
En het is nog niet gedaan met de auto, want donderdag moet hij ook in de garage langs voor een herstelling aan de airco, er is namelijk ergens een lek in een leiding waardoor we momenteel geen verkoeling kunnen genieten in onze bus. Met de tropische temperaturen in het achterhoofd die ons beloofd werden voor Tirol, zouden we dat euvel toch nog graag hersteld zien voordat we vertrekken.
Er moet ook stilletjes aan begonnen worden met inpakken, want we realiseren ons dat het sneller vrijdag zal zijn dan we misschien wel denken. Voor vrijdag staat er voor Patrick nog het volgende op het programma :

• Inkopen gaan doen met achterblijver Tiffany
• Naar de kapper
• Auto leegmaken (want daar zit echt enorm veel werkmateriaal in)
• Auto (laten) kuisen
• Auto weer inladen (maar dan met pak en zak)
• DVD-schermpjes voor de Voskes plaatsen

Ook Carine zal nog meer dan haar handen vol hebben, want zij zorgt er voor dat we dit jaar niks zullen vergeten en dat alles in onze reistassen en koffers geraakt.
Tussen al dat gewoel op de vrijdag zou Patrick ook nog moeten proberen om een paar uurtjes te slapen, want van het originele plan om vrijdagavond vroeg (lees : rond 6 uur) te gaan slapen komt niks van in huis. Er moet nog een diploma-uitreiking bijgewoond worden in Westerlo, en die begint pas om 8 uur 's avonds. Het wordt dus een drukke dag, maar wie ons kent, die weet dat we daar kunnen van genieten...

Nog 11 dagen ! Lijstjes maken

Elk jaar hebben we goede voornemens om niks te vergeten. Elk jaar maken we een lijstje waar alles op staat wat we niet mogen vergeten. En elk jaar spelen we het klaar om toch wel iets te vergeten...Maar we moeten het eerlijk toegeven, het is ook een lange lijst. Gelukkig hebben we een auto met een immens grote koffer, en die is elk jaar goed gevuld. We zijn afgelopen weekend al bezig geweest met een eerste fase van het opruimen van ons hoofdkwartier in Mechelen. Die fase is nu zo goed als achter de rug, nu komt fase twee, alle benodigdheden voor onze vakantie verzamelen en aan de kant zetten. Normaal gezien wordt rondt deze tijd ook het Mautvignet voor de Oostenrijkse snelwegen op de voorruit gekleefd, maar dit jaar zal dit pas de dag voor ons vertrek gebeuren. Afgelopen weken hebben twee rondzwervende steentjes de voorruit van onze wagen een zoentje gegeven, met als resultaat twee flinke sterren.Gelukkig bestaat er nog zoiets als Carglass, en wordt volgende week woensdag de voorruit vervangen door een nieuwe. Das handig, want nu moeten de huidige niet meer poetsen aan de binnenkant.Er bestaat ook nog een kans dat we onze reisroute richting Serfaus op het allerlaatste moment nog zullen wijzigen. De reden hiervoor is dat we ook nog twee afstuderende tieners in huis hebben, en dat er vrijdagavond nog een proclamatie op het programma staat. En als deze te laat uitloopt, dan bestaat de kans dat Patrick wat langer moet slapen vooralleer we de nachtelijke tocht naar Serfaus aanvangen. Als het echt te laat wordt, dan gaan we in plaats van de BNDO2 gewoon de BNDO-route volgen. Maar dat staat op dit moment nog niet vast, alles hangt af van ons vertrekuur en de weersgesteldheid die nacht. U zal het wel lezen in onze dagelijkse nieuwsbrief vanuit Serfaus.Tot zover onze nieuwsbrief voor vandaag, zodadelijk vertrekt Carine naar haar werk voor haar laatste nachtshift voordat haar verlof begint.Als u vannacht per toeval op de E19 tussen Antwerpen en Brussel aan het Total tankstation in Rumst passeert, aarzel dan niet om haar een goeie nacht te gaan wensen. U mag zelfs jodelen aan haar loket...

Nog 14 dagen, site-revisie !

De laatste weken waren er achter de schermen hier en daar wat problemen met de software waarmee onze site werkt. De problemen deden zich vooral voor als we aan de "anderstalige" pagina's van de site aan het werken waren. Omdat deze software-problemen niet meteen opgelost zouden geraken hebben we dan maar besloten om door de zure appel door te bijten en de site over te zetten naar het systeem dat we ook voor onze andere sites gebruikten. Dat lijkt misschien een immens groot werk, maar in de praktijk viel dat best mee, omdat we de teksten van de oude naar de nieuwe site konden copieëren.Dat is nu gebeurd, en de nieuwe site is voor 95% operationeel. De overige 5% procent volgt in de loop van dit weekend nog.Maar genoeg gezeurd over website-techniek ! Gisteren viel de langverwachte enveloppe van Neckerman in de bus, met daarin onze vouchers voor het hotel. We zitten nu in de laatste rechte lijn naar de aankomst. Stilletjesaan worden alle reisbenodigdheden weer bij elkaar gezocht. Carine klopt aanstaande maandag haar laatste nachtdienst voor ons verlof en heeft beloofd om dan (want het kan rustig zijn op haar werk) het traditionele "niet-vergeten" lijstje klaar te maken.We zullen dat lijstje veiligheidshalve ook nog wel eens overdag grondig controleren.Onze wagen heeft ondertussen zijn groot onderhoud 120.000 km ook al gehad. Patrick heeft het klaar gespeeld om tijdens zijn wachtdienst op een kleine week tijd zo'n 3000 km bij de teller te zetten. Op die manier werd de grens van 120.000 km iets sneller bereikt dan gepland.De Voskes komen ook helemaal in Serfaus-stemming, en voor dit jaar liggen de in Oostenrijk verplichte kinderzitjes al klaar, ze zullen ons dit jaar niet vangen !Zo dat was het weer met het nieuws vanuit Mechelen, we gaan nog een klein beetje aan de site werken, en dan gaan we weer dromen van bergen en dalen...